Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΕΧΝΗ

Από παλιά εξαγριωνόμουν με τους πολιτικούς που " έπιαναν στο στόμα τους" ποιητές και ποιητικές ρήσεις ή ποιήματα για να αντιπαρατεθούν στους πολιτικούς τους αντιπάλους, να εντυπωσιάσουν, να "προσεταιριστούν" και να "ενισχυθούν " πολιτικά μέσα και έξω απ' τη Βουλή, χωρίς καμιά άδεια και χωρίς κανένα δικαίωμα, κι ακόμα περισσότερο όταν ο "απέναντι" πολιτικός απαντούσε με παρόμοιο τρόπο, είτε με τον ίδιο ποιητή ή με άλλον. "Αιδώς Αργείοι". Αλλά μιας και αμφισβητώ πλέον το αν είναι πολλοί από αυτούς ευγενικοί και καλλιεργημένοι "Αργείοι" - αληθινά άνθρωποι του Λαού -  πολύ περισσότερο δεν περιμένω "αιδώ". Τι μένει, μιας και θα μας πουν υποκριτικά "ανήκει και σε μας η ποίησή μας"; Μια απλή απάντηση: ανήκει σε όλους, στον πολιτισμό, στον άνθρωπο και στην ανθρωπότητα. ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΜΑΤΑ, έστω και αν υποστήριξαν κάποιοι απ' τους ποιητές μας κάποτε κάποια κόμματα, απ' τα οποία συχνά έφευγαν ή εκδιώκονταν ή αποστασιοποιούνταν (τιμή τους και για τα τρία). 

Γιώργος Τσακιράκης, κρης










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου