Από
παλιά εξαγριωνόμουν με τους πολιτικούς που " έπιαναν στο στόμα τους"
ποιητές και ποιητικές ρήσεις ή ποιήματα για να αντιπαρατεθούν στους
πολιτικούς τους αντιπάλους, να εντυπωσιάσουν, να "προσεταιριστούν" και
να "ενισχυθούν " πολιτικά μέσα και έξω απ' τη Βουλή, χωρίς καμιά άδεια
και χωρίς κανένα δικαίωμα, κι ακόμα περισσότερο όταν ο "απέναντι"
πολιτικός απαντούσε με παρόμοιο τρόπο, είτε με τον ίδιο ποιητή ή με
άλλον. "Αιδώς Αργείοι". Αλλά μιας και αμφισβητώ πλέον το αν είναι πολλοί
από αυτούς ευγενικοί και καλλιεργημένοι "Αργείοι" - αληθινά άνθρωποι του
Λαού - πολύ περισσότερο δεν περιμένω "αιδώ". Τι μένει, μιας και θα μας
πουν υποκριτικά "ανήκει και σε μας η ποίησή μας"; Μια απλή απάντηση:
ανήκει σε όλους, στον πολιτισμό, στον άνθρωπο και στην ανθρωπότητα. ΟΧΙ
ΣΤΑ ΚΟΜΜΜΑΤΑ, έστω και αν υποστήριξαν κάποιοι απ' τους ποιητές μας
κάποτε κάποια κόμματα, απ' τα οποία συχνά έφευγαν ή εκδιώκονταν ή
αποστασιοποιούνταν (τιμή τους και για τα τρία).
Γιώργος Τσακιράκης, κρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου