ΤΟ ΑΙΣΧΡΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟΣ-ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Μια δύσκολη ημέρα για την Εσθήρ Κοέν. Θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Γερμανίας Γιόακιμ Γκάουκ και κάθε άλλο παρά για ευχάριστα θέματα θα συζητήσουν. Η ενενηντάχρονη Στέλλα στα ελληνικά, Κοέν, είναι μία από τους δύο εν ζωή Εβραίους των Ιωαννίνων, από τους πενήντα περίπου που επέζησαν του Ολοκαυτώματος και επέστρεψαν από το Αουσβιτς. Και ο Γερμανός πρόεδρος ζήτησε να τη δει.

«Αισθάνομαι περίεργα. Είμαι ταραγμένη. Θέλω να τον ρωτήσω, πού βρέθηκε τόσο μίσος, για να κάψουν ζωντανούς εκατομμύρια ανθρώπους, επειδή έτυχε να έχουν διαφορετική θρησκεία;
Πρέπει άραγε να δεχθώ τη συγγνώμη; Τίποτα δεν μπορεί να συγχωρέσει αυτό που μας έκαναν. Δεν απέμεινε συγγενής να με συνοδέψει όταν θα πεθάνω. Δεν άφησαν κανέναν, τους έκαψαν όλους», λέει.
Η αφήγησή της είναι γροθιά στο στομάχι. Ο λόγος της φαρμάκι, όχι μόνο για τους ναζί, αλλά και για τους συντοπίτες της χριστιανούς: «Όταν μας έβγαζαν από τα σπίτια μας και μας έσερναν στους δρόμους για να μας πάνε στην Γερμανία, δεν τράβηξε κανένας γείτονας ούτε το κουρτινάκι για να δει τι γίνεται…», σημειώνει.
Ξημερώματα 25ης Μαρτίου του 1944. Με μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση και με τη βοήθεια της ελληνικής χωροφυλακής, η Γκεστάπο «σκουπίζει» την εβραϊκή γειτονιά των Ιωαννίνων. Στοιβάζει σε φορτηγά, 1.725 άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Ελάχιστοι πρόλαβαν και διέφυγαν στο βουνό, όπου εντάχθηκαν στις ανταρτικές ομάδες, μεταξύ αυτών και ο μετέπειτα σύζυγος της Εσθήρ.
Οι υπόλοιποι, μαζί και οι γονείς της δεκαεφτάχρονης τότε Εσθήρ και τα έξι αδέρφια της, πήραν τον δρόμο δίχως επιστροφή, με προορισμό το Άουσβιτς. Από το κρεματόριο θα επιστρέψουν λιγότεροι από πενήντα.
«Είδα τελευταία φορά τους γονείς μου στη ράμπα στο Άουσβιτς, όπου μας χώρισαν. Θυμάμαι ότι καθώς απομακρύνονταν στην καρότσα ενός φορτηγού, φώναξε σε εμένα και την αδερφή μου: "Κορίτσια να διαφυλάξετε την τιμή σας".
Μία μέρα που μας κούρευε μια αιχμάλωτη, με ρώτησε τι απέγιναν οι γονείς μου. Της απάντησα πως δεν γνωρίζω και εκείνη μου είπε δείχνοντας τις φλόγες που έβγαιναν από τα κρεματόρια: να, εκεί καίγονται...».
Η Εσθήρ θα γλιτώσει από καθαρή τύχη, καθώς μια εβραϊκής καταγωγής Γερμανίδα γιατρός και κάποιες νοσηλεύτριες την έκρυψαν στο αναρρωτήριο όταν οι Ες Ες πήραν όλους τους υπόλοιπους από τον θάλαμό της και τους οδήγησαν στους φούρνους.
Θα επιστρέψει μετά την απελευθέρωση και στο οικογενειακό προσκλητήριο θα δηλώσει παρούσα μόνη η αδερφή της! Οι άλλοι, είχαν εξοντωθεί όλοι.
Φτάνοντας στα Γιάννενα θα πάει κατευθείαν στο σπίτι της και εκεί θα δεχθεί το άλλο φοβερό χτύπημα. Αυτή τη φορά όχι από τους ναζί ή τον capo του Άουσβιτς.
«Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ένας άγνωστος. "Τι θέλετε", με ρώτησε; "Εδώ είναι το σπίτι μου", του είπα. "Θυμάσαι αν είχε φούρνο το σπίτι;", είπε. "Ναι, βέβαια ψήναμε το ψωμί και ωραίες πίτες", συνέχισα όλο χαρά. "Ε, λοιπόν, εξαφανίσου. Γλίτωσες από τους φούρνους στη Γερμανία, θα σε ψήσω εδώ στον φούρνο του σπιτιού σου", άκουσα με φρίκη να μου λέει».
Δεν μας αγάπησε κανένας
Η Εσθήρ θα προσπαθήσει να φτιάξει τη ζωή της. Παντρεύτηκε τον Σαμουήλ, που κατέβηκε από το βουνό. Στη συνέχεια θα αρχίσει να αναζητάει τα κειμήλια και τα χρήσιμα εργαλεία για να επιβιώσει. «Έμαθα ότι τις δύο Singer ραπτομηχανές τις είχε πάρει ο μητροπολίτης. Πήγα και τις ζήτησα πίσω, αλλά μου είπαν ότι τις έδωσαν στη νομαρχία. Εκεί μου ζητούσαν τους αριθμούς πλαισίου των μηχανών μήπως και τις βρουν. Προφάσεις για να με ξεφορτωθούν.
Σήκωσα το μπράτσο μου και τους έδειξα το ανεξίτηλο νούμερο από το Άουσβιτς. "Να, αυτόν τον αριθμό θυμάμαι εγώ", τους είπα και έφυγα...».
Κατάφερε να ορθοποδήσει σε ένα περιβάλλον όχι ιδιαίτερα φιλικό. «Μια μέρα στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ένας καθηγητής θεολογίας στο γυμνάσιο αποκάλεσε "παλιοεβραία" την κόρη μου, επειδή τη συνάντησε στον δρόμο μαζί μου, περασμένες εννιά το βράδυ, κάτι που απαγορευόταν. Δεν άντεξε την προσβολή. Με το που τελείωσε η χρονιά, έφυγε στο Ισραήλ. Έκτοτε δεν επέστρεψε».
«Σιωπήσατε πολλά χρόνια, γιατί;», ρωτάει ο δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας.
«Γιατί φοβόμασταν. Δεν μας αγάπησε κανένας, το καταλαβαίνετε αυτό;», λέει δακρύζοντας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΑΡΜΑΡΩΝ, ΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΤΕΧΝΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΒΑΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΘΗΛΩΣΗ, ΑΠΟΨΕΙΣ

«Ο Πλάτων υπήρξε ο πρώτος και μεγάλος δάσκαλος που συνέδεσε τα καθεστώτα με τα συναισθήματα των ανθρώπων» εξήγησε στο «Βήμα» ο κ. Στέλιος Ράμφος στα μέσα της εβδομάδας. Το νέο βιβλίο του υπό τον τίτλο «Καλλίπολις ψυχή» (εκδόσεις Αρμός) αποτελεί μια ερμηνευτική ανάγνωση της «Πολιτείας» του Πλάτωνος, όπου οι πέντε τύποι πολιτευμάτων αντιστοιχούν σε πέντε τύπους ανθρώπινων ψυχών, ανθρώπινων χαρακτήρων δηλαδή βάσει των οποίων διαμορφώνονται τα κοινωνικά καθεστώτα. «Η έκπτωση κάθε καθεστώτος σε αυτό το ουτοπικό σχήμα, της δημοκρατίας συμπεριλαμβανομένης, συνοδεύεται από μεγαλύτερο ποσοστό μερικότητος, δηλαδή ιδιοτελείας, η οποία στην πιο ακραία εκδοχή της σημαίνει τυραννία» συνέχισε ο ίδιος. «Αυτό είναι πάρα πολύ σοφό και κατ' εξοχήν κρίσιμο για το σήμερα που εξακολουθούμε ν' αναπαράγουμε ένα καθεστώς διχονοίας. Εάν μπορούσαμε πράγματι στην Ελλάδα να καταλάβουμε ότι η μοίρα μιας κοινωνίας, όπως μας υπενθυμίζει ο Πλάτων, εξαρτάται από το βάθος της αρμονίας, των συμφωνιών δηλαδή που δύνανται να επιτύχουν τα πολιτικά της μέρη, θα είχαμε προχωρήσει πάρα πολύ. Νομίζω δε ότι αυτή θα ήταν και η λύση της κρίσεως. Δεν είναι η ανάπτυξη από μόνη της, είναι η υποδομή μιας πολιτικής ενότητος που θα διευκόλυνε τα πάντα» υπογράμμισε ο στοχαστής. «Εάν σήμερα δεν προχωρούμε είναι γιατί η κοινωνία δεν βοηθάει καθόλου με τη συντηρητική της στάση απέναντι στις μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις είναι πιο σημαντικές από την υπερφορολόγηση. Ενώ λοιπόν η τελευταία προχωρεί ακάθεκτα, μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μια συλλογική κατάθλιψη επειδή ακριβώς οι όροι της βοήθειας είναι βαρύτατοι αλλά και ο δρόμος αυτός ο μοναδικός. Δεν είναι ότι έπρεπε να γίνει κάτι άλλο, έπρεπε να γίνει σίγουρα κάτι ηπιότερο και ανθρωπινότερο» τόνισε.

Κύριε Ράμφο, τα τελευταία χρόνια περιγράφετε ως βασικό πρόβλημα της χώρας κάτι που μοιάζει με ιδιότυπη πολιτισμική καθήλωση. Πού την αποδίδετε ακριβώς;

«Είναι κάτι στο οποίο έχω επιμείνει πολύ στο βιβλίο μου Η λογική της παράνοιας (2011) και στο βιβλίο Time out (2012) για την ελληνική αίσθηση του χρόνου αλλά και στο βιβλίο Ο "άλλος" του καθρέφτη (2012) σχετικά με το πόσο συνδεδεμένος είναι ο Ελληνας με τη "μαμά" του. Επιμένω σε αυτό ακριβώς το στοιχείο: ότι είμαστε ακόμη ανήλικοι λογικά και ότι παραμένουμε σε μια παιδική ηλικία της οποίας κρίσιμο χαρακτηριστικό είναι το συναίσθημα. Η πολιτισμική αντίληψη γι' αυτά τα πράγματα λέει ότι όπου δεν υπάρχει ισορροπία λόγου και αισθήματος, στην κουλτούρα, στις συμπεριφορές και στις νοοτροπίες των ανθρώπων, ατροφεί η κρίση και η λογική και κυριαρχεί μια βίαιη συναισθηματική αντίδραση των ανθρώπων. Η αντίληψη του πολιτικού βίου περιορίζεται σε κάτι που μοιάζει με γρονθοκόπημα, με έναν αγώνα επιβολής. Το αποτέλεσμα βεβαίως είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να οργανώσουν ένα ικανοποιητικό θεσμικό σύστημα. Οταν μια χώρα έχει αδύναμους θεσμούς, το πρώτο πράγμα που πλήττεται είναι το κράτος της. Η Ελλάδα ως μόρφωμα πολιτικό έχει ένα τεράστιο πρόβλημα: έχει ένα κράτος που δεν λειτουργεί επειδή του πίνουν το αίμα τα κόμματα. Δημοκρατία όμως χωρίς κράτος δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν γίνεται τίποτα επειδή ακριβώς αυτός ο μηχανισμός της συγκεντρώσεως και της οργανώσεως ενός συλλογικού "θέλω" δεν μπορεί να πάρει μια λειτουργική μορφή».

Είναι, λέτε, ανυπέρβλητο το πρόβλημα;

«Λέω ότι το χρόνιο πρόβλημά μας εκφράστηκε στην τελευταία πενταετία πια με την οξύτητα της δημοσιονομικής κρίσεως. Ε, δεν μπορεί πια η Ελλάς να υπάρξει έτσι, ή θα το διαλύσουμε το οικόπεδο ή θα το διορθώσουμε! Το νόημα της κρίσεως είναι ακριβώς ότι έχουμε μια φοβερή ευκαιρία γι' αυτό το πράγμα. Διότι πλέον δεν είμαστε μόνοι μας. Γιατί πια μας δίδουν χρήματα άλλοι και μας επιβλέπουν άλλοι. Τι χρειάζεται; Εμείς να μελετούμε καλύτερα τα προβλήματά μας - να μην υπογράφουμε, δηλαδή, μνημόνια χωρίς προηγουμένως να έχουμε δει τι προβλέπουν - και να δώσουμε στους άλλους, σ' εκείνους που θέλουν να βοηθήσουν, να καταλάβουν πώς λειτουργούμε εμείς. Διότι εδώ έχει συμβεί το εξής παράδοξο: είμαστε η χώρα με τις τρομακτικές πελατειακές σχέσεις, με το παραληρηματικό χρέος, τριακόσια τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ σε απόλυτους αριθμούς, και ταυτοχρόνως είμαστε εκείνοι που έχουν υποστεί μέτρα τέτοια που κανένας άλλος ευρωπαϊκός λαός δεν θα άντεχε. Δηλαδή, βλέπουμε την παράξενη ψυχική πόλωση στο όργιο της ατασθαλίας και στην αποδοχή αυτών των πρωτοφανών θυσιών. Εδώ πρόκειται για ψυχοπαθολογική κατάσταση πια και μάλιστα χωρίς αντίδραση. Ποιος πάει αλήθεια στα συλλαλητήρια; Πρέπει να αναδειχθεί αυτό ως πρόβλημα, έχουμε έναν λαό ο οποίος έχει καταντήσει "ψυχάκιας": ό,τι του δώσεις δηλαδή το αρπάζει και επιζητεί κι άλλα και ό,τι του αποσπάσεις είναι ικανός να το στερηθεί μέχρι τέλους. Γιατί; Γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη σε τίποτα. Ποιος; Ενας λαός εξαιρετικά δύσπιστος επειδή τον έχουν εξαπατήσει κατά το παρελθόν κατά κόρον και πολλαπλώς. Η πολιτική τάξη κατάφερε ακριβώς με τις πελατειακές σχέσεις να αφαιρέσει πλέον και τα τελευταία λείψανα εμπιστοσύνης από τους ανθρώπους».

Η θρησκεία πώς εγγράφεται στο ευρύτερο πρόβλημα;

«Στο μέτρο που η Ορθοδοξία συνδέεται με παρωχημένες νοοτροπίες που θέλουν κλειστή την κοινωνία και όχι ανοικτή ώστε να ευνοούνται οι μεταρρυθμίσεις έχουμε ένα πρόβλημα σοβαρό. Πρόκειται για ένα πολιτισμικό δεδομένο εξαιρετικά ισχυρό, μιας άλλης όμως εποχής. Το δράμα της Ορθοδοξίας είναι ότι μέχρι στιγμής αποκρούει κάθε εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, δεν αντιλαμβάνεται το ζήτημα του χρόνου, όντας η ίδια στην αιωνιότητα δεν μπορεί να συμμετάσχει σε αυτό που λέμε εξέλιξη επί της γης. Επειδή λοιπόν ο πολιτικός βίος δεν παράγει νόημα για την κοινωνία, μοιραία αγκυλωνόμαστε στο παρελθόν. Η τεράστια δύναμη του εκκλησιαστικού χώρου και ο μεγάλος επηρεασμός που ασκεί έγκειται στο γεγονός ότι η κοινωνία δεν προχωράει και επομένως το παρελθόν καθίσταται το πιο πειστικό επιχείρημα και ο τόπος του νοήματος. Βλέπετε ότι δεν συζητούμε για το μέλλον, δεν συζητούμε διότι "έχει ο Θεός". Δεν συζητούμε για το μέλλον διότι ο μόνος πειστικός χρόνος εγγράφεται στα μεγαλεία του παρελθόντος. Αυτό ψυχολογικά είναι απολύτως εξηγήσιμο διότι, όταν το παρόν δεν φαίνεται να έχει μέλλον και εφόσον η σωτηρία μου δεν θα εξαρτηθεί από τις ιστορικές μου πράξεις, τότε τι μένει; Το μεγάλο Βυζάντιο και η μεγάλη αρχαιότης! Εάν, λοιπόν, δεν χωρέσει στη λύση του ελληνικού ανθρωπολογικού προβλήματος η σημασία που έχει η ανθρώπινη πράξη, και συνεπώς το νόημα των πραγμάτων που αυτή φέρει, δύσκολα θα υπάρξει πρόοδος».

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στον Πλάτωνα με ποια προοπτική, κύριε Ράμφο;

«Πάμε πίσω στον Πλάτωνα όχι με μια προοπτική αρχαιολογικής αναγνώσεως αλλά με την προοπτική μιας κοινωνίας η οποία κινείται. Επιστρέφουμε επομένως με κριτήρια δυναμικής ερμηνείας και αναζήτησης νοήματος. Κάθε φορά που ζητούμε νόημα έρχεται μέλλον, όποτε δεν ζητούμε νόημα έρχεται παρελθόν. Γιατί μισήσαμε τους αρχαίους ημών στα σχολεία; Γιατί μαθαίναμε υποτακτικές και παρατατικούς, δεν μαθαίναμε ποιο ήταν το νόημα των κειμένων. Τώρα με την κρίση έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά και είμαστε όλοι άρρωστοι. Μα τώρα όμως είναι η ώρα για δημιουργία! Πρέπει με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας να καταλάβουμε ότι η ώρα της δυσκολίας είναι ώρα δημιουργίας, αναγεννήσεως. Η παγκόσμια και η ελληνική ιστορία το υποστηρίζουν: οι μεγάλες αλλαγές δεν προέκυψαν από περιόδους ευπορίας και ανέσεως, πρώτα ήλθαν και νικήθηκαν οι Πέρσες και ύστερα έγινε ο χρυσός αιώνας».

ΠΕΔΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Λοιπόν, αγαπητά κόμματα και αξιότιμοι κκ. βουλευτές, ιδού "πεδίον κοινωνικής προσφοράς λαμπρόν". Δώστε όλοι ΑΜΕΣΑ, ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΕΣ - με τρόπο που να αποδεικνύεται -συντεταγμένα μέσω των κομμάτων σας ή προσωπικά, έναν ολόκληρο βουλευτικό μισθό - ή και δυο - καθένας για τους πληγέντες της Κεφαλονιάς, αποδεχόμενοι ότι κι αυτό ακόμα δεν σας απαλλάσσει, παρωχημένα ή μελλοντικά, από οποιαδήποτε τυχούσα πολιτική, οικονομική, κοινωνική ατασθαλία, πονηριά και ευθύνη επί όποιων άλλων υποθέσεων και θεμάτων.  Και μη παραπονεθείτε αν τυχόν κάποια  πλευρά εκμεταλλευτεί αυτή την πρόταση, που απευθύνεται πρώτιστα και λογικά στους "ευαίσθητους " υποτίθεται δημοκράτες, δηλαδή σε σας. Εσείς, που δεν είστε ναζιστές και που δεν πρέπει ποτέ να γίνετε, προηγηθείτε εκ προοιμίου, για να μην επιτρέψετε σ' αυτούς να σας εκμεταλλευτούν, για να σας αποδείξουν "κατώτερους" εθνικά και πολιτικά.  Εκτός κι αν αληθινά είστε.

Γιώργος Τσακιράκης kρης, ποιητής

(Ηλεκτρονική επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα κόμματα, τους βουλευτές, τους πολιτικούς αρχηγούς, τον Πρόεδρο της Βουλής και περιορισμένα Μ.Μ.Ε.)

ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ προσωπικά το βρίσκω όλο και πιο δύσκολο να βρω κάποιο κίνητρο για να συμμετάσχω στις εκλογές και να δώσω την ψήφο μου σε κάποιο κόμμα. Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως τελικά είχε δίκιο το παλιό ευφυολόγημα που έλεγε: "αν οι εκλογές μπορούσαν κάτι ν' αλλάξουν, τότε θα είχαν από καιρό απαγορευτεί!" Οι κοινωνιολόγοι χαρακτηρίζουν το σύνδρομο πνευματικής κόπωσης, απ' το οποίο πάσχω, ως "αρνητισμό έναντι της πολιτικής" - αρνητισμό έναντι των πολιτικών θα ήταν ο σωστότερος ορισμός: Γιατί όπως πολλοί πολίτες, έτσι κι εγώ δεν τρέφω την παραμικρή αμφιβολία ότι η τάξη των πολιτικών έχει να επιτελέσει ένα κεντρικό ρόλο στα κοινά - αυτό για το οποίο αμφιβάλλω, είναι αν οι κυρίες και οι κύριοι που έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας αυτή τη δουλειά, διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα.
Προφανώς, εδώ δεν πρόκειται για ατομικό αλλά για δομικό πρόβλημα. Ήδη πριν από είκοσι τόσα χρόνια η Εστέρ Βιλάρ μιλούσε για τη "σαγηνευτική λάμψη της βλακείας" η οποία χαρακτηρίζει τη δουλειά των πολιτικών όσο τίποτε άλλο. Στην πραγματικότητα πρέπει να αποδεχτούμε ότι σε κάποια γωνιά της πολιτικής δραστηριοποιούνται δυνάμεις επιλογής, οι οποίες περισσότερο εμποδίζουν παρά προωθούν προβληματισμένα, δημιουργικά και συναισθηματικά ώριμα άτομα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος λογικός, με πρωτότυπεςε ιδέες και φαντασία, να αντέξει αυτή την απάθεια, αυτή τη μικρόνοια, αυτή την υποχρεωτική οπορτουνιστική υποκρισία, πράγματα που απαιτούμε να διαθέτει ο επαγγελματίας πολιτικός στην πορεία του μέσα από τους θεσμούς; Δεν είναι λοιπόν αυτονόητο ότι αυτοί που εκ προοιμίου έχουν μια κάποια κλίση προς τον ανεγκέφαλο οπορτουνισμό, θα είναι σε πλεονεκτική θέση στο πολιτικό πεδίο;

Μίκαελ Σμιτ-Σάλομον

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΠΟΧΡΩΣΗ, ΤΕΧΝΗ

Δεν ξέρω αν η βιαιότητα
της σιωπής συμβαδίζει
με το τίποτα.

Ξέρω μόνο πως το
τίποτα είναι μια μηδενική
απόχρωση, χαμένη σε
ασχημάτιστους δρόμους

που δεν ακολουθούν τα
ταξίδια του Καλοκαιριού.

ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ ΟΜΑΔΙΚΑ, ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΌΣ-ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Ιράν: Δάσκαλος ξύρισε το κεφάλι του για να συμπαρασταθεί σε μαθητή του! Τον μιμήθηκαν οι μαθητές του.

 

Η χειρονομία του Αλί Μοχαμαντιάν, ενός Ιρανού δασκάλου που ξύρισε το κεφάλι του σε ένδειξη συμπαράστασης σε έναν μαθητή που έχασε τα μαλλιά του από μια σπάνια ασθένεια, την οποία αντέγραψαν και οι υπόλοιποι 20 μαθητές της τάξης του, προσέλκυσε επαίνους από όλη τη χώρα.
Όταν ο Ιρανός δάσκαλος, Αλί Μοχαμαντιάν, παρατήρησε πως ένας από τους μαθητές του είχε πέσει θύμα εκφοβισμού, γιατί ήταν φαλακρός, εξαιτίας μιας μυστηριώδους ασθένειας, αποφάσισε να δείξει την αλληλεγγύη του και ξύρισε κι αυτός τα μαλλιά του. Αμέσως μετά, την πράξη του υιοθέτησαν και οι υπόλοιποι μαθητές του, με αποτέλεσμα να σταματήσει ο εκφοβισμός.

Τώρα, ο Μοχαμαντιάν, που διδάσκει στο δημοτικό σχολείο Sheikh Shaltoot, σε μια κουρδική πόλη στα δυτικά του Ιράν, έχει γίνει εθνικός ήρωας. Ο Πρόεδρος της χώρας, Χασάν Ροχανί, τον επαίνεσε, η κυβέρνηση πρόσφερε οικονομική στήριξη για την ιατρική περίθαλψη του μαθητή και η ιστορία του έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της χώρας του.

«Είμαι τόσο χαρούμενος που αυτή η κίνηση άγγιξε τις καρδιές τόσων ανθρώπων και που όλοι αντέδρασαν τόσο θετικά» δήλωσε ο 45χρονος δάσκαλος στη Guardian. «Όλοι τώρα στο σχολείο θέλουν να ξυρίσουν το κεφάλι τους».
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Μοχαμαντιάν, δημοσίευσε μια φωτογραφία του με τον 8χρονο Μαχάν Ραχίμι στο Facebook. «Τα κεφάλια μας είναι ευαίσθητα στα μαλλιά», έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο για τη στήριξη του μαθητή του. «Ο Μαχάν είχε απομονωθεί όταν έγινε φαλακρός, το χαμόγελο είχε εξαφανιστεί από το πρόσωπό του και ανησυχούσα για την απόδοσή του στην τάξη. Γι' αυτό σκέφτηκα να ξυρίσω κι εγώ το κεφάλι μου».

Το δημοσίευμα του Μοχαμαντιάν, προσέλκυσε το βλέμμα εκατοντάδων Ιρανών χρηστών του διαδικτύου. «Όταν μπήκα την επόμενη ημέρα στο Facebook δεν μπορούσα να πιστέψω τον αριθμό των ανθρώπων που τους άρεσε η φωτογραφία μου» δήλωσε.

Τα Ιρανικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής τηλεόρασης, του πήραν συνέντευξη και ο υπουργός παιδείας της χώρας, Αλί Ασγκάρ Φανί, τους κάλεσε στην Τεχεράνη για να τους ευχαριστήσει και επισήμως. Ο κυβερνήτης της επαρχίας του Κουρδιστάν, μετέφερε επίσης τις ευχαριστίες του προέδρου.

Σε λίγες ημέρες, οι υπόλοιποι 23 μαθητές του Μοχαμαντιάν, εμπνεύστηκαν από την πράξη του δασκάλου και επέμεναν να ξυρίσουν κι αυτοί τα κεφάλια τους. «Τους είπα να περιμένουν μέχρι να περάσουν τα κρύα του χειμώνα, αλλά μόλις επιστρέψαμε από την Τεχεράνη, είχαν ξυρίσει όλοι τα κεφάλια τους» δήλωσε. «Μπήκα στην τάξη και όλοι ήταν φαλακροί».

Οι γιατροί στο νοσοκομείο Ραζή της Τεχεράνης, δήλωσαν στην κρατική τηλεόραση πως ο Μαχάν αντιμετωπίζει προβλήματα με το ανοσοποιητικό του σύστημα και πψως ερευνούν την ακριβή φύση της ασθένειάς του. Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι γιατροί στην Τεχεράνη, έχουν στείλει δείγματα στην Γερμανία για πιθανή διάγνωση. «Οι συμμαθητές του Μαχάν έγιναν οι υποστηρικτές του και το χαμόγελο επέστρεψε στο πρόσωπό του» δήλωσε ο δάσκαλος.

Ο Μοχαμαντιάν με 23 χρόνια διδακτικής εμπειρίας έχει δύο κόρες και ένα γιο. «Σε μέρη όπως η Συρία και το Ιράν ή το Σουδάν, παιδιά σκοτώνονται κάθε μέρα και σε μέρη όπως το Πακιστάν και η Ινδία, η παιδική εργασία είναι διαδεδομένη. Είμαι εξαιρετικά ανήσυχος για τις τρομακτικές δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σε καθημερινή βάση». Πηγή: Guardian

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ, ΝΑΖΙΣΜΟΣ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Η ΣΕΛΙΔΑ "ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ", ΝΑΖΙΣΜΟΣ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Το facebook "κατέβασε" τη σελίδα 'ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ'
Οι χρυσαυγίτες πέτυχαν με μαζικές αναφορές το προσωρινό κατέβασμα της δημοφιλούς σελίδας ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, που αριθμούσε πάνω από 80.000 μέλη!

Για να διαμαρτυρηθούμε, κάνουμε τα εξής:

1. Πατάμε like και διαδίδουμε την σελίδα Λέμε ΟΧΙ στη Χρυσή Αυγή 2,

2. Κάνουμε αναφορά προβλήματος στο Facebook ζητώντας να επαναφέρει την αρχική σελίδα, επισημαίνοντας (στα αγγλικά πάντα) ότι το κατέβασμά της ήταν αποτέλεσμα της συντονισμένης επίθεσης των οπαδών της νεοναζιστικής συμμορίας, οι αρχηγοί της οποίας βρίσκονται ήδη στη φυλακή κατηγορούμενοι για ίδρυση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Προτεινόμενο μήνυμα στα Αγγλικά:

"The 81,811 likers request that the page "Say NO to Golden Dawn" is restored as soon as possible. Golden Dawn are neo-nazi fascists, racists and very dangerous and their leaders are in prison. The name of the page in Greek is "Λέμε ΟΧΙ στη Χρυσή Αυγή". Thank you."

Χρήστος Σιούλας

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ, ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ- ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για τις δηλώσεις του Βαρβιτσιώτη, του υπουργού Ναυτιλίας. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς και για τις δηλώσεις του Κεδίκογλου όσον αφορά τον απίθανο τρόπο που αντιλαμβάνεται τον ρόλο του ως κυβερνητικός προπαγανδιστής.  Όλα αυτά τα αφήνουμε κατά μέρος. Με την επισήμανση ότι για όσα συνέβησαν στο Φαρμακονήσι απαιτείται να λάμψει η αλήθεια.

Στεκόμαστε στην τραγωδία στο Φαρμακονήσι από τούτη τη σκοπιά: Το μέγεθός της είναι τέτοιο που επιβάλλει να θυμηθούμε για μια ακόμα φορά τα αυτονόητα:

Πρώτον, οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Συνεπώς κάθε πολιτική πράξη, κάθε πολιτική τοποθέτηση γύρω από την αντιμετώπιση του οξύτατου μεταναστευτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας κρίνεται και αποκαλύπτεται, κατ' αρχάς, από αυτό: Από το αν προσεγγίζει το πρόβλημα με γνώμονα ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. ‘Η από το αν, τελικά, εισηγείται - όποιον μανδύα κι αν μετέρχεται ο λόγος της - την αντιμετώπιση των μεταναστών  σαν να ήταν «ζώα», «υπάνθρωποι», «εγκληματίες», ως παρείσακτοι που χρησιμοποιούνται για τη διάχυση στην κοινωνία του δηλητηρίου της απανθρωπιάς, του ρατσισμού, της πατριδοκαπηλίας, του φασισμού.

Δεύτερον, όποιος κάνει ασκήσεις απανθρωπιάς πάνω στο σώμα του μετανάστη, στην πραγματικότητα «εκπαιδεύει» την κοινωνία να φέρεται απάνθρωπα, να αποδέχεται ή να μην αντιδρά στην απανθρωπιά του ισχυρού, του δυνατού, του καταπιεστή, όταν αυτή εκδηλώνεται απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεσμένο. Η απανθρωπιά δεν γνωρίζει σύνορα. Δεν σταματά στον μετανάστη – άνθρωπο. Παραμένει απανθρωπιά όταν έχει απέναντί της τον εργάτη – άνθρωπο. Τον συνταξιούχο – άνθρωπο. Τον απεργό – άνθρωπο. Τον διαδηλωτή – άνθρωπο. Τον απολυμένο – άνθρωπο. Τον άνεργο – άνθρωπο. Η απανθρωπιά, όταν πάρει το πάνω χέρι, δεν σταματά μπροστά σε χρώμα, σε φυλή, σε αλλοδαπό ή σε γηγενή.

Τρίτον, κάποιοι προωθούν τον «ανθρωπισμό» της εξόντωσης ανθρώπων με όρους… αποπληθωρισμού. Λένε: «Να απαλλαγούμε από τους μετανάστες γιατί είναι πολλοί». Αν, όμως, δεχτούμε αυτό το «κριτήριο» (σσ: είναι «πολλοί») τότε γιατί να μην δεχτούμε το ίδιο «κριτήριο» κι όταν καλούμαστε να «απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους αφού, κατά ορισμένους, κι αυτοί είναι «πολλοί» και ζουν και «πολύ»; Να «απαλλαγούμε», τότε, κι από τους έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική συμπαράσταση. Επίσης, είναι «πολλοί». Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να «απαλλαγούμε» από τους ανθρώπους επειδή είναι «πολλοί». Αλλά να λυθούν τα προβλήματα των ανθρώπων που είναι πολλά.

Τέταρτον, τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να αποτρέψει τους ανθρώπους που απειλούνται με αφανισμό από την αναζήτηση δρόμων για τη διασφάλιση της ζωής. Οι διεθνείς οργανώσεις εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των προσφύγων θα ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια! Η δυστυχία, η πείνα, ο φόβος, η ανελευθερία θα είναι πάντα το «διαβατήριο» για την αναζήτηση της ελπίδας, της τροφής, της ασφάλειας. Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας: Ενα «καραβάν σαράι» που ποτέ δε σχηματίστηκε από χόμπι, αλλά πάντα από ανάγκη. Οι μετανάστες δεν μετακινούνται για λόγους… «τουριστικούς». Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και αποκαλύπτουν τους λόγους: Οι Παλαιστίνιοι που συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα ήταν 799 το 2005. Αλλά το 2006, το 2007 και 2008 (μετά τις επιδρομές στο Λίβανο και τη Γάζα) οι αριθμοί εκτινάχτηκαν σε 2.847, 5.135 και 4.593, αντίστοιχα! Επίσης, οι συλληφθέντες από το Ιράκ ήταν 1.402 το 2003. Μετά την εισβολή των Αμερικανών οι αριθμοί εκτινάχτηκαν για το 2006, το 2007 και το 2008 σε 8.157, 12.549 και 15.940 αντίστοιχα! Αυτή είναι η στατιστική του ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι η σωστή λέξη: «Ιμπεριαλισμός». Οι μετανάστες δεν θα έφευγαν από τις χώρες τους αν το «παγκόσμιο χωριό» που υπηρετούν ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Πούτιν, δεν τους είχε στοιβάξει σε μια «γειτονιά» όπου οι εργαζόμενοι ζουν με 1 - 2 δολάρια τη μέρα και κάθε τρία δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα. Δεν θα ξενιτεύονταν αν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το ΔΝΤ και όλοι οι ευαγείς οργανισμοί στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, δεν τους κατακρεουργούσαν είτε με τα πολεμικά είτε με τα οικονομικά «βομβαρδιστικά» τους. Αυτός είναι ο λόγος που διεθνώς, στα τέλη του 2011, ο αριθμός των ξεριζωμένων έφτασε τα 42,5 εκατομμύρια, σύμφωνα με την έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Αυτός είναι ο λόγος που σε δεκαετή βάση οι χώρες προέλευσης των περισσότερων μεταναστών είναι Αφγανιστάν (2,7 εκατομμύρια),  Ιράκ (1,4 εκατ.), Σομαλία (1,1 εκατ.), Σουδάν (500.000), ΛΔ Κονγκό (491.000).

Πέμπτον, οι εκπρόσωποι του δεδηλωμένου ναζισμού, αλλά και οι άλλοι του ανομολόγητου ρατσισμού, λένε ψέματα όταν ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης θα λυθεί με μέτρα αστυνομικά. Με καταστολή. Με στρατοκρατικά «κόλπα». Βάζοντας «αγροφύλακες» να σουλατσάρουν στην ...Αθήνα και «ξένιους… Ποσειδώνες» να κάνουν καουμπόικα κόλπα στο Αιγαίο. Ποτέ και πουθενά δεν λύθηκε έτσι το πρόβλημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αμερική. Παρά τα 700 χιλιόμετρα ηλεκτροφόρα καλώδια στα σύνορα με το Μεξικό, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δέχονται κατά εκατομμύρια τους ισπανόφωνους μετανάστες. Λένε ψέματα, δηλαδή, όσοι ισχυρίζονται ότι χωρίς να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν την προσφυγιά, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μετανάστευσης. Η αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία όχι μόνο δεν λύνει το μεταναστευτικό, αλλά αξιοποιείται για την «νομιμοποίηση» τέτοιων πρακτικών κατά του συνόλου του «εχθρού - λαού».

Μέτρα, τώρα!

Οι διαστρεβλωτές, οι προπαγανδιστές της συμφοράς και τα κάθε λογής φασιστόμουτρα, αυτοί που ενώ ο ελληνικός λαός ρημάζεται από τους τραπεζίτες αυτοί δείχνουν τους… μετανάστες, θα ισχυριστούν ότι με τα προηγούμενα προσπαθούμε, τάχα,  να μειώσουμε τη σημασία και την έκταση του μεταναστευτικού προβλήματος στην Ελλάδα.

Όποιος έχει ένα δράμι μυαλό καταλαβαίνει: Μόνο αν φωτιστούν οι αιτίες αναδεικνύεται και το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας, που είναι τεράστιο και καθημερινό. Σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο που λέει «ναι, όσα λέτε είναι σωστά, αλλά δεν πρέπει κάτι να γίνει;», απαντάμε: Όχι μόνο πρέπει να γίνει «κάτι», αλλά πρέπει να γίνουν πολλά. Και πρέπει να γίνουν τώρα!

Εκείνο, όμως, που δε πρέπει να γίνει, σε καμία περίπτωση, εκείνο που δεν πρέπει με τίποτα να επιτρέψουμε ως κοινωνία, είναι να αφήνεται το πρόβλημα των μεταναστών να μετατρέπεται σε εφαλτήριο του φασισμού. Ούτε ένα βήμα δεν πρέπει να γίνει από ό,τι διακήρυξαν οι Έλληνες από την πρώτη στιγμή της απελευθέρωσής τους. Οι Έλληνες έχουν την τιμή ήδη από το 1827, από το Σύνταγμα της Τροιζήνας, να δηλώσουν τον απόλυτο σεβασμό και τη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπινου όντος εντός της ελληνικής επικράτειας, διασφαλίζοντας την υπαγωγή του στο καθεστώς παροχής κάθε δικαιώματος και υποχρέωσης που απέρρεε από την έννομη τάξη της Ελλάδας. Αυτήν την τιμή, αυτήν την ανθρωπιστική παρακαταθήκη, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δεχτεί να του τη «λερώσει» κανένας «Καιάδας» και κανένα χιτλεροειδές. Κανένας ταγός  που βαφτίζει τον μετανάστη εκ προοιμίου «εγκληματία» από τον οποίο θα «επανακαταλάβουμε τις πόλεις μας» (ίσως και τις θάλασσές μας…) στο πλαίσιο μιας «νομιμότητας» που όπως έστυψε τους μετανάστες τον καιρό της «ανάπτυξης» έτσι έστυβε και στύβει και τους γηγενείς την περίοδο της κρίσης.

Ναι, πρέπει να γίνουν πολλά. Και πρέπει να γίνουν τώρα! Γιατί το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Γιατί ούτε οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις - «σκούπα» το λύνουν, ούτε οι «Σπιναλόγκες» - στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πρέπει, τώρα:

• Παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου, να παραχωρηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
• Να αποδοθούν όλα τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους μετανάστες που εργάζονται ώστε και οι ίδιοι να μην γίνονται θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων.
• Να δημιουργηθούν δημόσιοι, οργανωμένοι, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης.
• Να τσακιστούν τα κυκλώματα των λαθρεμπόρων και της εκμετάλλευσης μεταναστών, να τσακιστούν τα εγκληματικά κυκλώματα Ελλήνων, μεταναστών ή… «μεικτά», που δρουν και στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη, με τρόπο παραδειγματικό και αμείλικτο.

Και, φυσικά, είναι υπόθεση του ελληνικού λαού να δυναμώσει ο αγώνας του για μια Ελλάδα που δε θα γίνεται συνεργός, αλλά θα υψώνει φωνή, θα γίνει «φράκτης» κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες των μεταναστών και προκαλούν τα καραβάνια της προσφυγιάς.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΝΑΖΙΣΜΟΣ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Υποτίθεται ότι η Χρυσή Αυγή θέλει να διώξει τους μετανάστες από την Ελλάδα και να «καθαρίσει» το κέντρο της Αθήνας από τους ξένους. Μόνο που τα στελέχη της εμπλέκονται στις πιο άθλιες μορφές εκμετάλλευσης των ξένων
Τον γνωρίσαμε στο ντοκιμαντέρ του Κωνσταντίνου Γεωργούση «Οι Καθαριστές» (The Cleaners), που προκάλεσε διεθνή σάλο, επειδή για πρώτη φορά είδαμε τους χρυσαυγίτες της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα να μιλάνε ανοιχτά για μαχαιρώματα μεταναστών, για εκτελέσεις πολιτικών τους αντιπάλων, για ξυλοδαρμούς μέσα στη Βουλή, για «φούρνους» κ.λπ.
Ο ίδιος αυτοσυστήνεται ως «επιστάτης» ή «τομεάρχης» του Αγίου Παντελεήμονα και «μέλος της ασφάλειας» της Χρυσής Αυγής. Στους «Καθαριστές» εμφανίζεται να διώχνει μεταναστόπουλα από την πλατεία, να συμμετέχει στην προεκλογική εκστρατεία των τοπικών στελεχών της Χρυσής Αυγής και να εκπροσωπεί σε εκλογικά τμήματα την οργάνωση την ημέρα των εκλογών.
Αυτό που δεν λέει ο Γιώργος Βάθης είναι ότι ο ίδιος έχει γίνει γνωστός στην περιοχή από την εμπλοκή του στην πιο άθλια μορφή σωματεμπορίας: τον εξαναγκασμό αλλοδαπών γυναικών σε πορνεία.
Υποτίθεται ότι στόχος της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής είναι η εκδίωξη των μεταναστών, η «κατάκτηση» της γειτονιάς από τους Ελληνες. Με περηφάνια ο Βάθης περιγράφει στον σκηνοθέτη Γεωργούση πώς έδρασε η Χρυσή Αυγή στην περιοχή: «Φωνάξαμε τη Χρυσή Αυγή, μιας και ήμουνα και εγώ γραμμένος εκεί. Ηρθαν πολλά νεαρά παιδιά και καθάρισε η πλατεία σε δύο μέρες, τα καθαρίσαμε αμέσως, αμέσως». Και πώς έγινε αυτό; «Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, είναι η πατρίδα μας, τους πλακώσαμε με τα ρόπαλα, κλοτσιές, μπουνιές. Ηρθανε τα παιδιά της Χρυσής Αυγής, καμιά εικοσαριά γομάρια, από 150 κιλά ο καθένας ήταν, μια μπουνιά βάραγε ένας και πέφτανε πέντε κάτω». Δείχνοντας τα κλειστά μαγαζιά στους δρόμους γύρω από τον Αγιο Παντελεήμονα, ο Βάθης εξηγεί: «Εδώ είναι όλο μαγαζιά ξένων, δηλαδή ήτανε, αφού τα περισσότερα μαγαζιά τα έχουμε κλείσει». Και επιμένει: «Ο,τι είναι κλειστό, είναι κλεισμένο από εμάς, από τη Χρυσή Αυγή».
Αυτό που «ξεχνά» να πει ο κ. Βάθης είναι ότι ένα από τα μαγαζιά που έχουν κλείσει στην περιοχή είναι και το δικό του, μια «αντικερί» στη γωνία Μιχαήλ Βόδα και Εϋνάρδου. Το μαγαζί έχει κλείσει από το 2006, όταν αποκαλύφθηκε ότι το επιπλάδικο δεν ήταν παρά μια βιτρίνα για τις πραγματικές επιχειρήσεις του κ. Βάθη. Ο άνθρωπος που συντονίζει τη δράση της Χρυσής Αυγής στην περιοχή διατηρούσε παράνομο γραφείο «ευρέσεως εργασίας» για αλλοδαπές γυναίκες, με κύριο αντικείμενο τον εξαναγκασμό τους στην πορνεία.
Ολα αυτά τα στοιχεία για τη δραστηριότητα του αρχιχρυσαυγίτη της περιοχής είναι γνωστά και δημόσια. Για την ακρίβεια, έχουν μεταδοθεί από την τηλεόραση σε δύο εκπομπές με συνολική διάρκεια πάνω από τέσσερις ώρες (29.3 και 5.4.2006). Πρόκειται για τη σειρά εκπομπών με τίτλο «Αποδείξεις», που παρουσίαζε τότε στον Alpha ο Νίκος Ευαγγελάτος.
Στην εισαγωγή της εκπομπής, το θέμα παρουσιάζεται ως χαρακτηριστικό παράδειγμα «human trafficking, ανθρώπινου σκλαβοπάζαρου, η χειρότερη μορφή της ανθρώπινης εγκληματικότητας μαζί με την παιδεραστία», ενώ επισημαίνεται το γεγονός ότι υπάρχει «βοήθεια από μέσα, κρατική ή παρακρατική βοήθεια, βοήθεια από ανθρώπους υπουργείων ή ανθρώπους της ΕΛ.ΑΣ.».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι στους καλεσμένους της εκπομπής περιλαμβάνονταν η Αννα Διαμαντοπούλου, η Ζέττα Μακρή, ο Δημήτρης Κυριαζίδης και ο Βασίλης Καπερνάρος. Οι δύο πρώτες εκπροσωπούσαν το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αντίστοιχα, ο κ. Κυριαζίδης ήταν τότε συνδικαλιστής της ΕΛ.ΑΣ. ενώ ο κ. Καπερνάρος είχε κληθεί με την ιδιότητα του δικηγόρου.
«Ηταν μια έρευνα-σοκ στα σκοτεινά μονοπάτια του σκλαβοπάζαρου της πορνείας, που προκάλεσε την επέμβαση του εισαγγελέα», λέει στην εισαγωγή του ο παρουσιαστής της εκπομπής. «Είναι ένα τυπικό κύκλωμα. Περιλαμβάνει όλα όσα γίνονται κάθε φορά, δηλαδή πώς έρχονται οι γυναίκες απ’ έξω, τον βιασμό τους στην αρχή από τα ίδια τα μέλη του κυκλώματος. Η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης». Και σε άλλο σημείο: «Υπάρχει μπροστά ένα προκάλυμμα, που είναι μια αντικερί. Υπάρχει από πίσω ένα γραφείο εργασίας και ταυτόχρονα υπάρχει και η διακίνηση των γυναικών, ο εξαναγκασμός τους στην πορνεία. Αυτό το γραφείο αιχμαλωτίζει, εξευτελίζει και στη συνέχεια προωθεί στην πορνεία νεαρές κοπέλες, κυρίως από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ».
Οπως αποκάλυψε το ρεπορτάζ της εκπομπής, το παράνομο γραφείο τού μετέπειτα στελέχους της Χρυσής Αυγής στη Μιχαήλ Βόδα ήταν το κέντρο όπου οδηγούνταν κοπέλες από την Ανατολική Ευρώπη, τις οποίες έφερνε στην Ελλάδα διεθνές κύκλωμα εξαναγκασμού σε πορνεία. Εκτός από το κατάστημα υπήρχαν και οι «αποθήκες» του, στις οποίες φυλακίζονταν οι γυναίκες αμέσως μετά την άφιξή τους.
Σε πολλά σημεία της εκπομπής παρουσιάζονται σκηνές με τον Βάθη να ακούγεται να λέει για νέες κοπέλες που έφταναν στο γραφείο του: «Πάρ’ της ό,τι λεφτά έχει». Στο ερώτημα αν έχει τις γυναίκες φυλακή, ο Βάθης είναι κατηγορηματικός: «Φυλακή». Και σε άλλο σημείο λέει σε νεοφερμένη: «Τώρα θέλω να σε πηδήξω. Μην κλαις. Ακούς; Ο,τι λέει το γραφείο. Μην κλαις».
Ο Βάθης εμφανίστηκε στην εκπομπή και επιχείρησε να διαψεύσει τα γεγονότα, αλλά υπήρχαν τόσα στοιχεία ώστε η προσπάθειά του ήταν καταδικασμένη να ναυαγήσει. Στη δεύτερη εκπομπή ο Νίκος Ευαγγελάτος θα περιγράψει και όσα μεσολάβησαν μετά την πρώτη αποκάλυψη:
«Τη βδομάδα που πέρασε ζήσαμε φοβερά πράγματα. Υπήρχε δίπλα στον άνθρωπο αυτόν μια γυναίκα. Το βράδυ που τέλειωσε η εκπομπή ήρθε εδώ ο άντρας της και σχεδόν ξενύχτησε. Είχε χάσει τη γυναίκα του, η οποία είχε πάει εκεί για να βρει δουλειά. Ξέραμε πού είναι αυτός ο κύριος, γιατί έφυγε από την Αθήνα νωρίς το πρωί της επομένης. Η γυναίκα βρήκε την ευκαιρία και το ’σκασε και είναι τώρα κοντά στον άντρα της. Μία από τις πολλές ιστορίες που ξεπηδάνε από αυτή τη φρίκη».
Ο αφηγητής της εκπομπής καταγγέλλει: «Μια 20χρονη συνεργάτιδά μας έζησε τον τρόμο. Αφού πρώτα έμεινε φυλακισμένη επί τρεις μέρες σε μια μυστική αποθήκη του παράνομου γραφείου, κατέληξε στο σπίτι του κ. Βάθη να δίνει μάχη για την αξιοπρέπειά της». Ακούγεται ο Βάθης να λέει στη δημοσιογράφο της εκπομπής, η οποία εμφανίστηκε ως αλλοδαπή: «Λεφτά και σπίτι θα έχεις αν μείνεις μαζί μου και σε γ… εγώ».
Εξηγεί ο Ευαγγελάτος: «Ο κ. Βάθης, κάνοντας πράξη αυτό το οποίο όλοι ξέρουμε, μία από τις κοπέλες η οποία δούλευε για μας στο γραφείο του, συνεργάτιδά μου δημοσιογράφο, προσπάθησε να τη βιάσει. Ο βιασμός απετράπη την τελευταία στιγμή, λόγω του χειρισμού της ίδιας της κοπέλας και του ότι μη έχοντας εμπιστοσύνη ήμασταν εμείς εκεί. Κι ο Βάθης κατάλαβε ότι κάτι πάει στραβά».
Οι παριστάμενοι πολιτικοί είναι σοκαρισμένοι από το ρεπορτάζ. Η Αννα Διαμαντοπούλου αναλύει το διεθνές πρόβλημα του τράφικινγκ και εξηγεί πόσο προσοδοφόρα επιχείρηση είναι αυτή. Και η Ζέττα Μακρή διατυπώνει μια αξιοπρόσεκτη θέση για να ερμηνεύσει την ιδιαίτερη διάδοση του τράφικινγκ στη χώρα μας: «Η ελληνική κοινωνία γενικά σέβεται τη γυναίκα. Ομως αυτό δεν ισχύει για την ξένη γυναίκα».
(Απ' την Εφημερίδα των Συντακτών)

Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΣ.., ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

“Ο χειρότερος αναλφάβητος είναι ο πολιτικά αναλφάβητος. Δεν ακούει τίποτε, δεν βλέπει τίποτε, δεν συμμετέχει στην πολιτική ζωή. Μοιάζει σαν να μην γνωρίζει ότι το κόστος ζωής, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα εξαρτώνται από πολιτικές αποφάσεις. Ακόμα χειρότερα περηφανεύεται για την πολιτική του άγνοια, φουσκώνει το στήθος του και δηλώνει πως μισεί την πολιτική. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως εξαιτίας της αποχής του από την πολιτική υπάρχει η πορνεία, το εγκαταλελειμμένο παιδί, ο ληστής και ακόμα χειρότερα, οι διεφθαρμένοι κυβερνήτες, οι λακέδες των διεθνών εταιρειών που μας εκμεταλλεύονται.”

Μπ.Μπρεχτ

"ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ", ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Αγαπητοί φίλοι. Ο κύβος ερρίφθη. "Απεταξάμην" το διαβρωτικό μικρόβιο της κομματικής συμμετοχής. Θα παραμείνω, σύμφωνα με το ιδεολογικό και κοινωνικό μου χρέος, αψήφιστος, άμισθος και μη κομματικός εξωκοινοβουλευτικός πρεσβευτής. Για να ελέγχω, μαζί με σας, ελεύθερα και αυστηρά την ΟΠΟΙΑ εξουσία. Και φυσικά, πάνω και πέρα απ' όλα, αυτό που πάντα ήμουν. Ένας ανθρώπινος, πιστεύω, ποιητής.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ, ΑΠΟΨΕΙΣ

Διάβασα με προσοχή το άρθρο του Γιώργου Γραμματικάκη, σε διάφορες ιστοσελίδες, με τον τίτλο «Συλλάβετέ με, είμαι υποψήφιος τρομοκράτης…» 
 
«Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Δεν ξέρω από όπλα. Η ανάγκη μόνον με οδηγεί: Να δω πάλι λίγα χαμόγελα στους δρόμους, να αισθανθώ την ελπίδα να κυκλοφορεί», γράφει ο καθηγητής  και επιτίθεται σε νυν και πρώην πρωθυπουργούς για την οικονομική κρίση.
Κι αλλού, προσθέτει: «Όχι, δεν έχω πια ελπίδες, ο δρόμος που επέλεξα εγώ είναι δύσκολος αλλά σωστός».
Κι ακόμα: «Όσο όμως κατάρτιζα με επιμέλεια τους στόχους μου, όλο και πλήθαιναν οι υποψήφιοι προς αφανισμό: Εδώ οι προύχοντες της πολιτικής, από δίπλα εκείνοι που έκρυβαν με ιδιοτέλεια την αλήθεια, παραπέρα οι κοντόφθαλμοι αξιωματούχοι της Ευρώπης, λίγο πιο κάτω οι αξιολογητές και οι μαύρες οθόνες τους, πιο πέρα όσοι δεν δάκρυσαν μπροστά στον άνεργο».
Ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι ένας άριστος χειριστής των πλεονεκτημάτων της ευφυίας του του λόγου. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Όμως δεν θέλω να μείνω εκεί, ούτε να γράψω υποκριτικά «τι ωραίο κείμενο»! Απλά γιατί τούτες οι αναφορές του για την ακολουθούμενη πολιτική στην Ελλάδα δεν συνάδουν με τη μέχρι τώρα δημόσια παρουσία του.
Λυπάμαι για μια ακόμη φορά θα αναγκαστώ να γίνω δυσάρεστος. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι αυτή που δεν είναι ευχάριστη…
Ποιος ήταν ο συνομιλητής όλων αυτών, στα σαλόνια της εξουσίας τους, χρόνια τώρα; Ποιος τους έδινε την έξωθεν καλή μαρτυρία, με την παρουσία του στις κομματικές και άλλες συνάξεις τους, στην τηλεόραση και αλλού;
Να θυμίσω ότι μετά τις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012, ο Γ. Γραμαμτικάκης με ένα άρθρο του (ΔΕΙΤΕ: «Είμαι κι εγώ λαός, Αλέξη») κατακεραύνωνε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ επειδή κράτησε αυτή τη στάση και δεν συγκρότησε κυβέρνηση ακόμα και με τις δυνάμεις που μας έβαλαν ή στήριξαν τα μνημόνια, τονίζοντας ότι είχε την ευκαιρία να γίνει εθνικός ηγέτης και έμεινε ηγέτης των συνιστωσών! Και τον κατακεραύνωνε, επίσης, επειδή έμενε σκληρός κατά των μνημονίων, μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ… Και πρόσθετε, θυμίζοντας πολύ τη ρητορική Σαμαρά – Βενιζέλου: «Πέραν όμως από αυτά, υπάρχουν πάντοτε τα κόμματα της Ευρώπης, οι συμφωνίες και η αξιοπιστία μας, ένα μνημόνιο. Το μνημόνιο μπορεί να αλλάξει, να βελτιωθεί, ίσως και να παραμερισθεί. Λίγο ωστόσο βοηθούν σε αυτό οι εσωτερικοί λεονταρισμοί, που έχουν βλάψει πολύ την χώρα κι ωστόσο ακόμα αφθονούν. Το μνημόνιο αλλάζει. Αρκεί να πλεύσεις στην Ευρώπη ως ο εκπρόσωπος μιας Ελλάδος που υποφέρει, διδάχτηκε και τώρα απαιτεί, και λιγότερο ως ο νικητής των όποιων εκλογών»
Ο Γιώργος Γραμματικάκης δεν ήταν που τον Οκτώβριο του 2012, σε μια διάλεξή του στο TEDxAcademy εξόρκιζε, μαζί με τη μιζέρια της τηλεόρασης, τη βεβαιότητα ότι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, έρχονται τα χειρότερα; «Δεν αντέχεται η βεβαιότητα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, μας μέλλονται χειρότερα», έλεγε στο ακροατήριο. Και θεωρούσε, όπως πολλοί της καθεστωτικής πολιτικής διανόησης, την κρίση ως μια ευκαιρία να μας φέρει σοβαρότητα και ευθύνη και να συμπαρασύρει την λάσπη…
Ο Γιώργος Γραμματικάκης δεν ήταν που στις 14 Οκτωβρίου 2013 υπέγραφε μαζί με άλλους 57 το κείμενο για την κεντροαριστερά, στο οποίο δεν βρήκαν μια λέξη να πουν για τους ανθρώπους που χάνουν δουλειά, ζωή και πατρίδα από τα μνημόνια; Να θυμίσω τί υπέγραφε; «… η σύγκλιση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς πρέπει να γίνει με τρόπο που θα διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα από την οποία πρωτίστως εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας.
Προτείνεται ο κεντροαριστερός φορέας να συσταθεί τους προσεχείς μήνες μέσα από μία Ιδρυτική Συνέλευση και να εξελιχθεί σε κέντρο επεξεργασιών για το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης με προτεραιότητα στο πρόγραμμα για τη διπλή αναμέτρηση των ευρωεκλογών-τοπικών εκλογών».
«Πολιτική σταθερότητα», ανάκαμψη οικονομίας», όροι που κυριαρχούν στο λεξιλόγιο Σαμαρά και Βενιζέλου. Μην αντιδράτε, με άλλα λόγια, γιατί κινδυνεύει η πολιτική σταθερότητα και η οικονομία.
Να θυμίσω ότι υπέγραφε το κείμενο με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στους οποίους ο Νίκος Χριστοδουλάκης, » τσάρος» των κυβερνήσεων Σημίτη;  Ενώ ο ίδιος ο κ. Σημίτης – μη μου πείτε, αθώος του σημερινού αίματος…- δήλωσε για την κίνηση ότι είναι «σωστή κίνηση, που μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από το αδιέξοδο»…
Να θυμίσω ότι η «κίνηση για τη σύγκληση της κεντροαριστεράς», στην οποία πρωταγωνιστεί, έχει αποδέκτες το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και τη ΔΗΜΑΡ, που σήκωσε στην πλάτη της κυβέρνηση της καταστροφής;
Να θυμίσω – για τα προ κρίσης- ότι ήταν γνωστός υποστηρικτής των πολιτικών Σημίτη και των λύσεων Βενιζέλου, ή, ακόμη, ότι «έπαιζε» για υποψήφιος σε κάθε εκλογή με το ΠΑΣΟΚ; Είτε του Σημίτη, είτε του Γ. Παπανδρέου, αν και υποστηρικτής του Βενιζέλου, ακόμη και στα τηλεοπτικά πάνελ των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ;
Ένας διανοούμενος οφείλει να κάνει πολλά σε μια τέτοια εποχή. Και πρώτα πρώτα να βγει μπροστά και με το λόγο να στηρίξει και να αφυπνίσει συνειδήσεις. Δεν το έκανε μέχρι τώρα. Το έκανε σήμερα για πρώτη φορά. Σήμερα μόλις διάβασα κάτι να λέει, αλλά χωρίς να αποδοκιμάσει αυτό που στήριξε με την ευφυία και το λόγο του μέχρι τώρα.
Ας μιλάμε λοιπόν στον κόσμο με όρους αλήθειας, κι όχι απλά απευθυνόμενοι τώρα στο θυμικό του δυστυχισμένου… Γιατί αυτό απλά είναι δημαγωγία, που δεν μας οδηγεί στην επόμενη ημέρα, την οποία αναζητά ο καθηγητής…

Αλέκος Α. Ανδρικάκης

ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΟ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗ, ΤΕΧΝΗ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΑΝΑΜΕΙΧΘΩ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ. ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΗΔΗ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.  ΘΕΩΡΩ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ. ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΟ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ.

- http://dimokratiki-koinwniki-epanastasi.blogspot.gr/
- Δημοκρατική Κοινωνική Επανάσταση, facebook
- www.idrymapoiisis-gr.eu